Maja van Hall's (1937) vroege bronsplastiek bestaat vooral uit menselijke figuren, losgekoppeld uit hun dagelijkse context. Uit deze overwegend kleine werken spreekt een zeer geladen inhoud, die voortkomt uit haar maatschappelijk engagement.
In het begin van de jaren zeventig maakten deze werken plaats voor gestileerde, gemummificeerde figuren, die roerloosheid en stilstand suggereren. Het thema onmacht komt duidelijk in dit werk van Maja van Hall tot uitdrukking.
De bronzen sculptuur 'Liggend' bestaat uit een vrouwelijke figuur liggend op een ruw bewerkte rechthoekige steen.
Anders dan bij haar zittende figuren lijkt deze ingekapselde figuur de strijd aan te gaan met haar situatie.