De gevelmozaïeken die Jan Boon tijdens de wederopbouw maakte zijn alomtegenwoordig in Utrecht. Zo waren er in zwembad Den Hommel zelfs twee werken van hem te vinden, totdat het grote wandmozaïek van vissen in de hal helaas verloren ging na de brand in 1990.

Boons decoratie van de duiktoren werd gepresenteerd tijdens de opening van het zwembad in 1962. Het werk is opgebouwd uit vierkante grijze, witte, zwarte en oranje-rode mozaïeksteentjes, die tezamen een geabstraheerde, gefragmenteerde vis voorstellen tegen een zwarte achtergrond. Na de brand werd dit mozaïek gered en in de entreehal herplaatst.

De kunstwerken droegen bij aan de ontspannen sfeer van het zwembad. Bij binnenkomst werd in de hal direct het zee- en strandgevoel opgeroepen door een groot kleurrijk wandmozaïek. Als een enorm aquarium toonde het allerlei vissen en andere zeedieren tegen een gegolfd blauwe achtergrond, met als meest herkenbare elementen een krab, een kwal en een inktvis.

Het Utrechts Nieuwsblad sprak tijdens het aanbrengen van het mozaïek met de kunstenaar Jan Boon: 'Hij heeft het ontwerp gemaakt en draagt er nu de verantwoording voor dat de kleine stukjes glas, waaruit het mozaïek wordt opgebouwd, ook werkelijk op de plaats komen, zoals hij het in de tekening heeft aangegeven.' Dat was een waar monnikenwerk, want er werden maar liefst 1,3 miljoen stukjes glas in verwerkt.

Jan Boon was een pragmatisch kunstenaar. Hij werkte als hij geld nodig had, ging zodra de klus was geklaard op vakantie. Eenmaal terug vroeg hij een architect weer om een opdracht. Op den duur, na de komst van zijn tweede kind, had de kunstenaar genoeg van het onregelmatige en armoedige bestaan. Hij werd tekenleraar aan de Internationale Quakers School Beverweerd in Werkhoven en stopte met het maken van beeldende kunst voor de openbare ruimte. 

Lees ook het artikel van Arjan de Boer in DUIC over de kunstwerken in Den Hommel.