Een van de meest intieme historische plekken in Utrecht is de pandhof van het voormalige Catharijneklooster aan de Lange Nieuwstraat. In het kader van de verbouwing van het klooster tot museum werd in 1982 besloten om op deze locatie een kunstwerk te plaatsen. Aan de Zwitserse kunstenaar Max Bill werd gevraagd een ontwerp te maken voor een kunstwerk met een ingetogen karakter, dat een relatie met de omringende bebouwing zou aangaan.

Raumkreuz heeft een heldere, elementaire structuur die gekenmerkt wordt door een ingenieus samenspel van volume en ruimte. Het beeld bestaat uit een constructie van twaalf identieke granieten balken. Deze balken zijn in zes lagen twee aan twee haaks op elkaar gelegd. De bovenste twee lagen zijn identiek aan de onderste twee en de twee middelste lagen, waarbij de uiteinden van de balken elkaar raken.

Gezien vanuit een hoek is de sculptuur massief van vorm en lijkt de ordening der delen ondoorzichtig. Maar wie voor een van de rechte zijden staat ziet hoe open en inzichtelijk de constructie is. De complexe eenvoud en het spel van ruimtelijke verschijning – nu eens open en gesloten, dan weer licht en massief – zet aan tot bespiegeling. Daarmee vormt de sculptuur een actueel antwoord op de spirituele omgeving: een voormalig laatgotisch klooster, nu een museum voor religieuze kunst.