Het belangrijkste uitgangspunt in het werk van Theresia van der Pant is de dierthematiek.
Hoewel dieren vaak niet als een volwaardig thema worden gezien in de beeldende kunst had ze al vrij snel succes met haar realistische dierfiguren. Haar bronzen figuren uit de jaren vijftig en zestig zijn veelal stille psychologische verbeeldingen van onder andere robben en pinguïns. De ledematen vloeien over in de contouren van het lichaam waardoor een compacte vorm ontstaat. De dierplastieken zijn nauwelijks gedetailleerd.
Rond 1968 verschuift haar aandacht naar dieren die een grote beweeglijkheid bezitten zoals vissen en vogels. In 'Opwaartse Vlucht' zien we in de figuratie de beweeglijke kracht van de zwanen ondanks hun verstilde pose. De ranke zwanen staan met gespreide vleugels dicht bij elkaar. De koppen zijn geabstraheerd en vormen en vloeiende lijn met de lang omhooggestrekte halzen.
Het gaat dan ook niet om de realistische weergave maar om de verbeelding van de vitaliteit van de zwanen. Deze komt tot stand door de verticale compositie. De perfecte eenheid van dit paar suggereert een welhaast hoofse liefde.