In 1981 wordt het Jugendstilgebouw aan de Jutfaseweg, waarin de W.G. van de Hulstschool gehuisvest is, grotendeels gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw. In het kader van de percentageregeling is een bedrag beschikbaar voor een kunstwerk. De directie van de school geeft de voorkeur aan een klimobject - liefst een dierfiguur. De Adviescommissie voor Beeldende Kunst ziet in de van oorsprong Canadese kunstenaar Eddy Gheress een goede kandidaat voor deze opdracht. Zijn gedrongen vrouwfiguren, meestal uitgevoerd in natuursteen, doen denken aan het werk van de beeldhouwer Jan Meefout. De commissie ziet die stilistische verwantschap als iets positiefs en verleent Gheress, ondanks het feit dat hij niet gespecialiseerd is in dierfiguren, de opdracht.

Gheress stelt voor om een bronzen kikker te maken. Het motief van de kikker doet hem denken aan zijn jeugd op de boerderij in Canada. Hij boetseert een model in klei, omdat dit materiaal de glibberige huid van de kikvors goed kan weergeven. Als hij het ontwerp in 1983 presenteert, is de commissie van mening dat ‘de poten iets beter zouden mogen uitkomen, waardoor de springkracht beter wordt uitgedrukt’. Het aangepaste kleimodel wordt in brons gegoten en voorzien van een groen patin. In 1984 wordt het bronzen beeld op een betonnen sokkel naast de zandbakken op het schoolplein geplaatst.

Midden jaren negentig ondergaat de Amerhof – het terrein dat grenst aan de achterzijde van de school – een grootschalige renovatie. Er komen andere zandbakken die passen in het geometrische patroon van het nieuwe plein (Het Tapijt, ontworpen door Hans van Houwelingen). Kikker krijgt dan een nieuwe plek: op de rand van de zandbak.