Wandvullende lichtbakken achter spiegels rondom de entree, vormen een ruimtelijke lichtinstallatie. Het licht achter de spiegels wordt aangestuurd door een computer en verandert van sterkte, wisselend van zwak (bijna onzichtbaar) tot fel en overvloedig. Hierdoor vervaagt en versterkt het spiegelbeeld van de omgeving en dat van de toeschouwer aan de hand van de lichtsterkte.

Het kunstwerkt beoogt hiermee de aandacht beurtelings te vestigen op de omgeving (zwak licht en alles wordt weerspiegeld) en op de individuele toeschouwer (overvloedig licht, de toeschouwer wordt belicht en de spiegeling verwdwijnt). Het werk is niet alleen een algemene verwijzing naar de verschillende rollen die men kan bekleden in het dagelijks leven, maar met name naar de context van het theater.

Het werk van kunstenaar Germaine Kruip voelt zich net zo goed thuis in het museum als in het theater. Het krijgt internationaal veel waardering en was bijvoorbeeld te zien in het Amsterdamse Stedelijk Museum, het Visual Arts Centre in Boston en op de kunstmanifestatie Art Basel 41. In haar werk roept ze filmische effecten op, waarin licht, schaduw, reflectie en architectuur belangrijke rollen spelen. Zo maakt ze theater als een kinetische plastiek, waarin optische illusies een meditatieve ervaring mogelijk maken. Het werk in Het Huis is een van Kruips weinige permanente kunstwerken in de openbare ruimte. Het sluit aan op een plek waar mensen elkaar ontmoeten.