De wolvin en de eik

In oktober 2001 is na een verbouwing en restauratie van twee jaar de stadsgevangenis aan het Utrechtse Wolvenplein heropend. In het kader van de percentage regeling maakte de Arnhemse kunstenares Suzanne Willems voor de gevangenis het beeld 'De Wolvin en de Eik', dat bij de opening werd onthuld.
Aan de opdracht van de Rijksgebouwendienst voor de Utrechtse gevangenis waren een aantal duidelijke voorwaarden verbonden. Het budget was beperkt, het kunstwerk moest geplaatst kunnen worden in een algemene ruimte van de gevangenis zodat zoveel mogelijk mensen er plezier aan konden beleven en men had een duidelijke voorkeur voor figuratief werk, dat een breed publiek zou kunnen aanspreken -de gedetineerden en bezoekers uit alle lagen van de bevolking. De plek van de Utrechtse gevangenis kent een lange voorgeschiedenis. Het gebouw staat op een voormalig bolwerk van de stedelijke verdedigingslinie. Hier stond ooit de Wolventoren, van waaruit men het bisdom Utrecht tegen indringers aan deze kant bewaakte.
Het kunstwerk dat Suzanne Willems heeft ontworpen is van keramiek. Het stelt een meer dan levensgrote witte wolvin voor met een paarsrode blinddoek om. Het beest ligt op een grasterp onder een jonge eikeboom en heft haar kop om naar het gebouw alsof ze iets ruikt en waakzaam opkijkt. Het kunstwerk is geplaatst op het semi-openbare voorplein van de gevangenis, zodat ook het publiek buiten de gevangenis er zicht op heeft. Het beeld heeft de sprookjesachtige titel 'De Wolvin en de Eik' gekregen. Op zo'n weinig sprookjesachtige plek als een gevangenis zet dit beeld je fantasie aan het werk. De wolvin draagt een blinddoek en verwijst daarmee naar vrouwe Justitia, het symbool voor onpartijdige rechtspraak. In het oude heidense Europa werd vaak recht gesproken onder een eik. De katholieke kerk gebruikte veel eikenhout in kerkinterieurs en dit verwijst naar de lange Katholieke traditie van Utrecht. Uit: Lucasx 2001#1, uitgegeven door het CBK Utrecht.