In 1979 stemde de Utrechtse gemeenteraad in met een opmerkelijk plan. Er moesten aan de westzijde van de Maliebaan tussen de op gelijke afstand geplante iepen en linden bronzen beelden komen. Het idee voor een beeldenroute, het project Beelden aan de Maliebaan, was afkomstig van verzamelaar en Robeco Groep-directeur Theo Scholten, destijds lid van de Utrechtse Gemeentelijke Adviescommissie voor Beeldende Kunsten. Hij zou later bekendheid krijgen als stichter van het beeldenmuseum Museum Beelden aan Zee in Scheveningen. Scholten stelde voor om beelden van uitsluitend vrouwelijke kunstenaars te plaatsen, dit werd door de gemeenteraad overgenomen. De eerste beelden werden in 1982 geplaatst (beelden van Fioen Blaisse, Willy Blees, Eja Siepman van den Berg en Theresia van der Pant).

In 1922 maakte de veelzijdige Helen Frik het okerkleurige bronzen beeld ‘.. and life just goes on’, haar eerste ‘voltooide openbare buitenopdracht’, zoals zij haar beeld omschreef. Het is een schijnbaar abstract werk waarin verschillende herkenbare vormen zijn verwerkt, zoals hondenpoten, een varkenssnuit en een vogelnestje. De onderste 'biomorfe' massa loopt aan de bovenzijde uit in twee, relatief glad afgewerkte, afgeplatte bolvormen. In het beeld wilde Frik het ‘voortduren van een uitbundig en gevarieerd leven’ uitbeelden.

Helen Frik (1960) is een Engelse beeldhouwer, schilder, tekenaar en fotograaf. Ze kreeg van 1978 tot 1981 haar opleiding aan de Brighton Polytechnic in Brighton en studeerde aansluitend van 1981 tot 1983 aan Ateliers '63 in Haarlem. De kunstenares, die sinds 1983 in Amsterdam woont en werkt, ontving in 1996 de Jeanne Oosting Prijs voor haar aquarelleerkunst en in 2001 de Sandbergprijs van het Amsterdamse Kunstenfonds.